ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလး
ပန္းႏုေက်ာင္းသြားရန္ အ၀တ္ဗီရုိေရွ႕ ေျခစံုရပ္မိတိုင္း
အေတြးနက္ေလ့ရွိသည္။ ဗီရုိညာဘက္ အေပၚကန္႔ေလးထဲတြင္ သူမ တန္ဖိုးထားေသာ
ပစၥည္းမ်ား သိမ္းထားေလ့ရွိသည္။ ထိုပစၥည္းေတြထဲမွ ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးကို သူမ
တန္ဖိုးအထားဆံုးျဖစ္သည္။ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးမရွိေသာ
လြယ္အိတ္တစ္လံုးမွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပန္းႏုအတြက္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ရွိလွသည္။
ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးကို ပန္းႏု၏အဘြား၊ ေမေမ့၏ အေမ
ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘြားဘြားဆံုးခဲ့သည္မွာ မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္
တစ္ႏွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ ဘြားဘြားက ပန္းႏုကို ဘြဲ႕၀တ္စံုျဖင့္
သိပ္ျမင္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ ပန္းႏု ဒီမွာ တကၠသိုလ္မတက္ဘဲ စင္ကာပူမွာ
ေက်ာင္းသြားတက္မည္ဆိုစဥ္က အျပင္းအထန္ကန္႕ကြက္ခဲ့ေလသည္။ ပန္းႏုကို တပတ္ေလာက္
စိတ္ဆိုးကာ စကားမေျပာဘဲ စိတ္ေကာက္ျပခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး
ပန္းႏုစိတ္ေလွ်ာ့ကာ ဒီမွာ ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ ေက်ာင္းဆက္တက္ပါမည္ဆိုမွ
စိတ္ေကာက္ေျပခဲ့ေလသည္။
ဘြားဘြားက အလြန္စိတ္ၾကီးေသာ္လည္း စိတ္ဆိုးခဲသည္။
ဘြားဘြားမ်က္ႏွာမွာ အျမဲျပံဳးေနတတ္သည္။ ဘြားဘြားမွာ ေျမး ၆
ေယာက္ရွိေသာ္လည္း ပန္းႏုကိုသာ အခ်စ္ပိုခဲ့သည္။ ပန္းႏု
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ေသာေန႔က ဘြားဘြား ပန္းႏုကို ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလး
ဆုခ်ခဲ့သည္။ ပန္းႏုက "ဘြားဘြားကလည္း ကခ်င္လြယ္အိတ္ပဲလား" ဟု ျပန္ေမးေတာ့
ဘြားဘြားက "ပန္းႏုေလး အထဲကို ၾကည့္လိုက္ဦး" ဟုျပန္ေျဖခဲ့ေလသည္။
လြယ္အိတ္ထဲတြင္ လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္း။ လက္စြပ္က
ပန္းႏုလက္ႏွင့္ကြက္တိ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘြားဘြားက "ပန္းႏုေလး၊ ဒီလြယ္အိတ္ထဲက
လက္စြပ္လိုပဲ။ အျပင္ပန္းကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးျဖတ္နဲ႔။
အျပင္ပန္းေၾကာင့္ ပန္းႏုေလး ဂရုမစိုက္ခဲ့ရင္ အထဲက လက္စြပ္ေလးကို
ပိုင္ဆိုင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
ဟုတ္သည္။ ပန္းႏုက အျပင္ပန္းသိပ္ၾကည့္လြန္းသည္။ ဒါေပမဲ့
ဘြားဘြားေရ၊ ပန္းႏု ေျပာင္းလဲေနပါျပီ။ ဘြားဘြား သိပ္ျမင္ခ်င္တဲ့
ဘြဲ႕၀တ္စံုနဲ႔ ပန္းႏုကို ဘြားဘြား မျမင္ရေတာ့ဘူးေနာ္။ ေလာကၾကီးက
ရက္စက္လြန္းလွသည္။ ဘြားဘြား လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာျဖစ္ျပီး ေျခာက္လအၾကာမွာ
ဆံုးသြားခဲ့သည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ပန္းႏုဘ၀ထဲက ဘြားဘြား
ထြက္သြားတယ္ေနာ္။
ပန္းႏုကို ဘြဲ႕၀တ္စံုနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ဘြားဘြား၊ ပန္းႏုကို
သိပ္ခ်စ္လြန္းတဲ့ ဘြားဘြား ခုေတာ့ ပန္းႏုကို ထားခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေတာင္
ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဘြားဘြားေရ.. ပန္းႏု ဘြားဘြား ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း
ဘြဲ႔ရေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းႏု ဘြဲ႕ယူတဲ့ အခ်ိန္ကို ဘြားဘြား
မျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ဘြားဘြားရဲ႕ ၀ိညာဥ္ကေတာ့ ပန္းႏုေဘးမွာ
ရွိေနေပးမယ္မလား။ ဒီအေတြးက မေကာင္းမွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပန္းႏု
ဘြားဘြားကို မေမ့ႏုိင္ေသးဘူး။ ဘြားဘြားနဲ႔လည္း မခြဲခ်င္ေသးဘူး။
"သမီး ပန္းႏုေရ၊ မျပီးေသးဘူးလား " ေအာက္ထပ္က ေမေမ့ေခၚသံ
ၾကားမွပင္ ပန္းႏုအေတြးတို႔ ရပ္ေတာ့သည္။ "လာျပီေမေမ" ဟုဆိုကာ
ေအာက္ထပ္ေျပးဆင္းျပီး ေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာေသာ္လည္း စိတ္တို႔က
ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးဆီမွာသာ။
ဘြားဘြားကို ပန္းႏု မေမ့ခဲ့ပါဘူး ဘြားဘြား။
ခိုင္သစၥာ
I miss my father after reading.My father was dead since i was Grade 10 student.I wanna make my father see me being a doctor.
ReplyDelete